Pińczów

Miasto w województwie świętokrzyskim, które leży na Ponidziu  nad rzeką Nidą, 39 km na południe od Kielc. Miasto położone jest częściowo w Dolinie Nidy, od północy opierając się na zboczach wzgórz wchodzących w skład Garbu Pińczowskiego.

Miasto jest punktem początkowym  niebieskiego szlaku turystycznego prowadzącego do Wiślicy.

Ciekawostka: na terenie miejscowego kamieniołomu wapienia pińczowskiego znaleziono szkielet wieloryba sprzed 15 mln lat.

Rozwój Pińczowa rozpoczął się od kamieniołomu, który istniał tam w XII wieku. Pińczów stanowił wówczas niewielki gród obronny, zniszczony prawdopodobnie przez Tatarów w 1241. W I poł. XIV w. na jego miejsce wzniesiono gotycki zamek, u stóp którego rozwinęła się osada. Nosiła ona początkowo nazwę Piędziców (1405 – Pandziczow, ok. 1470 – Pyandzyczow). Od XVI w. używana jest współczesna nazwa. Nie zachowały się informacje o pierwszych właścicielach Pińczowa. Wiadomo, że w 1424 osada stała się własnością rodu Oleśnickich. Wybudowali oni na Górze Zamkowej nową rezydencję, a w osadzie ufundowali klasztor Paulinów. 21 września 1428 król Władysław Jagiełło na zamku w Lublinie nadał Pińczowowi prawa miejskie.

Okoliczni mieszkańcy zajmowali się wówczas głównie rolnictwem, sadownictwem, uprawą winnej latorośli oraz hodowlą bydła. W I poł. XVI w. dzierżawcą miasta był burgrabia krakowski Jan Tęczyński. W 1546 Pińczów powrócił w ręce rodu Oleśnickich.

Malownicze miasteczko z licznymi zabytkami. polecamy wycieczkę "Ciuchcią Ponidzie" łączącą Pińczów z Jędrzejowem.

Zabytki Pińczowa:


Dawny zespół klasztorny oo. Paulinów, znajduje się na rogu Rynku. 

Zespół klasztorny oo. reformatów na Mirowie. 

Kaplica św. Anny wzniesiona w stylu manierystycznym w 1600.

Dom Ariański (zwany również Drukarnią Ariańską) na Mirowie z przełomu XVI i XVII w. Obecnie mieści się w nim oddział Archiwum Państwowego w Kielcach. 

Pałac Wielopolskich z 1789. Wzniesiony prawdopodobnie według projektu Franciszka Naxa. Jego fasadę przyozdabiają wykonane w stiuku płaskorzeźby przedstawiające sceny z mitologii. Na fasadzie znajduje się także herb Franciszka Wielopolskiego. Nieopodal pałacu Wielopolskich w kształcie baszty znajduje się Pawilon ogrodowy z XVI w.  wybudowany

przez Santi Gucciego

Pozostałości pińczowskiego zamku z XIII w., przebudowanego w XVI w. według projektu Santi Gucciego. Zamek został rozebrany na przełomie XVIII i XIX w.

Cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej, z lat 1914–1915, przylegający od wschodniej strony do cmentarza parafialnego. Spoczywa na nim 938 poległych żołnierzy, w tym ekshumowani i przeniesieni w 1937 z cmentarzy wojennych w Kijach i Skowronnie Górnym. Wśród pochowanych jest 9 żołnierzy z armii niemieckiej, 497 z rosyjskiej oraz 432 z armii austro-węgierskiej. W cmentarnej kaplicy znajduje się też marmurowa płyta upamiętniająca pięciu harcerzy pińczowskiego hufca Szarych Szeregów zamordowanych w 1943 przez Niemców: phm. Waldemara Kaczmarczyka ps. Krzak, l.20, phm. Janusza Laskowskiego ps. Szczerbo, l.20, phm. Czesława Lecha ps. Młot, l.22, phm. Zdzisława Marczewskiego ps. Giermek, l.22, ppor. Antoniego Piaseckiego ps. Kułak, l.26.

Synagoga Stara, wybudowana w latach 1594–1609. Jest jedną z najstarszych synagog zachowanych w Polsce.


Polecani przewodnicy

              Piotr Sobierajski


Polecane noclegi