"Zamek Krzyżtopór - pełna magii i tajemniczości ruina zagubiona pośród pól ziemi opatowskiej (...) w niespełna pięć lat po zakończeniu budowy wygasł ród, którego świadectwem wielkości i chwały miała być ta wspaniała budowla."

Kolejno liczne kataklizmy wojenne, zrywy powstańcze oraz spowodowana nimi trudna sytuacja ekonomiczna sprawiły, że zamek pozbawiony jakichkolwiek prac na rzecz odbudowy popadł w ruinę. Od połowy XX w. starano się o podjecie zabiegów konserwatorskich, niestety stan wojenny zniszczył te plany.

Ruiny Zamku od dalszych zniszczeń powstrzymano dzięki przeznaczeniu go na cele turystyczne w ramach programu „Zamek Krzyżtopór markowym produktem Województwa Świętokrzyskiego”.

Kontemplując z bliska malowniczą ruinę zamku Krzyżtopór w Ujeździe aż trudno uwierzyć, że obiekt ten, przed powstaniem Wersalu największy tego typu w Europie, w pełni swojej świetności funkcjonował zaledwie jedenaście lat!!! Stanowił on dzieło życia starosty stopnickiego, podkomorzego sandomierskiego, później wojewody i posła na sejm Krzysztofa Ossolińskiego herbu Topór, który wzbogaciwszy się na dostawach wojennych postanowił wybudować siedzibę przewyższającą rozmachem wszystkie pozostałe inwestycje ówczesnych magnatów, w tym słynący w całym królestwie ze swej przestronności i bogactwa zamek w Ossolinie będący własnością jego brata - Jerzego Ossolińskiego. Budowę tej wspaniałej rezydencji, która pochłonęła podobno kwotę 30,000,000 złotych, rozpoczęto około 1620 roku i kontynuowano aż do 1644 pod kierownictwem architekta Wawrzyńca Senesa. Według niektórych historyków pochodzący z Sent w Alpach Senes odpowiedzialny był również za projekt zamku, jednakże brak w jego biografii innych podobnych realizacji nasuwa wniosek, że powierzono mu jedynie nadzór nad całością prac budowlanych, zaś autorem koncepcji oraz planów był ktoś inny. Być może twórcę lub przynajmniej współautora tak rozbudowanego programu ideowego należy upatrywać w osobie fundatora - Ossoliński posiadał bowiem odpowiednie wykształcenie, cechowały go też zainteresowania literackie i artystyczne. W definiowaniu właściwej formy odpowiadającej ogromnym ambicjom starosty pomagać mu mogli włoscy architekci: Matea Castello z Melide i królewski scenograf Agostin Locci Starszy. 

 

źródło:http://www.furmanek.pl

 

fot. Piotr Życiński

oraz "Cudzechwalicie"


Polecani przewodnicy



<- kliknij mapę aby wytyczyć trasę